USTALENIE LOKALIZACJI INWESTYCJI CELU PUBLICZNEGO PO WYGAŚNIĘCIU STUDIUM - NOWELIZACJA
- Drozd & Pięta
- 14 lis
- 3 minut(y) czytania
W dniu 12 listopada 2025 r. w Dzienniku Ustaw została ogłoszona ustawa z dnia 26 września 2025 r. zmieniająca ustawę o zmianie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz niektórych innych ustaw (poz. 1543). Ustawa wprowadza wyłącznie zmiany do art. 59 ustawy z dnia 7 lipca 2023 r. o zmianie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2023 r. poz. 1688 ze zm.), dalej „ustawa nowelizująca”, którą wprowadzono tzw. reformę planowania przestrzennego z 2023 r.
Celem przyjętej ustawy zmieniającej jest zmiana art. 59 ustawy nowelizującej tak, aby wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego było możliwe również po utracie mocy studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, a jeszcze przed wejściem w życie planu ogólnego gminy. Konieczność takiej zmiany wynika z obawy autorów nowelizacji (Ministerstwo Rozwoju i Technologii), iż na dzień wejścia w życie reformy planistycznej nie we wszystkich gminach zostanie uchwalony plan ogólny, co może zaburzyć ciągłość inwestycji realizowanych przez gminy na podstawie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. Z dniem 1 lipca 2026 r. zakończy się okres przejściowy i wejdą w życie wszystkie znowelizowane przepisy reformy systemu planowania przestrzennego. Zmiana taka pozwoli gminom na ciągłość realizacji niezbędnych inwestycji celu publicznego przy równoległym sporządzaniu planu ogólnego gminy.
Warto przypomnieć, że zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2024 r. poz. 1130 ze zm.), dalej „u.p.z.p.”, inwestycją celu publicznego są działania o znaczeniu lokalnym (gminnym) i ponadlokalnym (powiatowym, wojewódzkim i krajowym), a także krajowym (obejmującym również inwestycje międzynarodowe i ponadregionalne), oraz metropolitalnym (obejmującym obszar metropolitalny) bez względu na status podmiotu podejmującego te działania oraz źródła ich finansowania, stanowiące realizację celów, o których mowa w art. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (m.in. budowa dróg, urządzeń służących do zaopatrywania ludności w wodę, szkół publicznych czy publicznych obiektów sportowych).
W art. 59 ustawy nowelizującej zmodyfikowano ust. 3, w ten sposób, że usunięto z jego brzmienia zakaz wydawania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego na wniosek złożony od dnia 1 lipca 2026 r. jeżeli w danej gminie nie wszedł w życie plan ogólny gminy. Do ww. art. 59 dodano ust. 2a, w którym określono podstawę prawną dla inwestycji celu publicznego w okresie przejściowym ze wskazaniem, że do takich spraw stosuje się przepisy art. 54 u.p.z.p. w brzmieniu dotychczasowym (tj. sprzed wejścia w życie reformy planowania przestrzennego). Warto zauważyć, że art. 54 u.p.z.p. w nowym brzmieniu określa m.in. sposób zapewnienia zgodności warunków i szczegółowych zasad zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy określanych w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego z planem ogólnym.
Z kolei, dodawany ust. 4 w art. 59 ustawy nowelizującej zawiera normę stanowiącą o niestosowaniu wymogu wejścia w życie planu ogólnego gminy dla decyzji o warunkach zabudowy wydawanych na terenach zamkniętych. Zgodnie z założeniami ustawodawcy, przepis ten wyodrębniono w celu jednoznacznego wskazania podstawy prawnej (odesłanie do art. 59 ust. 2) dla decyzji o warunkach zabudowy, wydawanych w okresie między utratą mocy studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy a uchwaleniem planów ogólnych gmin.
Nowelizacja ma wejść w życie z dniem 27 listopada 2025 r.
Zainteresował Cię ten temat, masz wątpliwości lub pytania, a może potrzebujesz profesjonalnego wsparcia? Zapraszamy do kontaktu - Sebastian Pięta, radca prawny, wspólnik w Kancelarii Drozd & Pięta.